Dwunasty miesiąc życia dziecka

Dwunasty miesiąc życia, to często wyobrażenie o dziecku samodzielnym. A jak faktycznie to wygląda?

Czego nie umie maluch?

Maluch nie potrafi jeszcze samodzielnie wstać z pozycji siedzącej. Podczas nauki chodzenia wymaga licznych pochwał i pozytywnego wsparcia ze strony rodziców. Pierwsze kroki bez oparcia są jeszcze bardzo niepewne – równowagę utrzymuje z szeroko rozstawionymi nogami i wysoko podniesionymi ramionami. Często pierwsze kroki dziecko wykonuje miedzy blisko ustawionymi przedmiotami, lub do rodziców, którzy niejednokrotnie muszą łapać malucha, by się nie przewrócił.

Początkowo dziecko nie potrafi zróżnicować tempa chodu i zazwyczaj „biegnie” skąd bierze się upadek. Niektóre dzieci przemieszczają się bardzo powoli i ostrożnie, łapiąc równowagę po każdym kroku. Na tym etapie niewielka grupa osiąga umiejętność chodu samodzielnego ze swobodnie ułożonymi rękami.

Co potrafi roczne dziecko?

Dzięki rozwojowi koordynacji i równowagi, dziecko potrafi przejść już z siadu nie tylko do pozycji czworaczej, ale również do klęku prostego lub jednonóż bez użycia rąk. Swobodnie wstaje już z pozycji przysiadu. Niektóre dzieci do stania podnoszą się z pozycji misia, poprzez wyprostowanie nóg w czworakach i oderwaniu rąk od podłogi, co daje przejście do pozycji stojącej.

Koordynacja ruchów i wzroku jest już na tyle duża, że dziecko wrzuca mały przedmiot przez wąski otwór lub podaje go bezpośrednio do dłoni rodzica. Z dwóch klocków zbuduje wieże, układając jeden na drugim, a wręczając dziecku kredkę do ręki, namaluje nią kilka kresek. Czując się pewnie w znanym środowisku, zaczyna coraz dokładniej badać otoczenie. Doskonali posiadane umiejętności i zdobywa coraz to nowe i bardziej skomplikowane wzorce ruchowe.

Pierwsze słowa i naśladowanie rodziców

Dziecko wymawia już swoje pierwsze dwa, trzy wyrazy. Przeważnie są to: „mama”, „tata”, „baba”. Naśladuje również głosy zwierząt: „miau-miau”, „hau-hau”, itp.

Kontakt między rodzicami i dzieckiem, wraz ze zbliżaniem się końca pierwszego roku życia, coraz częściej nabiera charakteru wspólnej zabawy. Dziecko uwielbia przebywać zarówno w towarzystwie dorosłych, jak i rówieśników. Nie potrafiąc śledzić rozmowy dorosłych z uwagą nadal bacznie się im przygląda. Bardzo chętnie bawi się w naśladowanie rodziców, a więc sprzątanie, wycierane kurzu, gotowanie, rozbieranie i ubierane. W tym wieku stanowczo domaga się przedmiotów, którymi posługują się dorośli, takimi jak: telefon, pilot, laptop, łyżki, garnki, itp.

Samodzielny chód

Pojawienie się funkcji chodu samodzielnego jest sygnałem, że rozwój ruchowy dziecka został zakończony, ponieważ osiągnięta została umiejętność lokomocji dwunożnej. Nie oznacza to jednak, że w życiu naszego malucha nie będą zachodziły już żadne zmiany w umiejętnościach ruchowych. Wręcz przeciwnie. Dopiero teraz zaczynają się najlepsze przygody. Nasz maluch będzie doskonalił swoje umiejętności ruchowe, które będą nie tylko bardziej skomplikowane, ale również bardziej precyzyjne i lepiej skoordynowane.

Dziecko nauczy się biegać, chodzić do tyłu, skakać obunóż i na jednej nodze, wspinać na drabinki, czy tańczyć, a to tylko strefa ruchowa. Rozwój mowy, interpersonalny, czy intelektualny tak naprawdę dopiero teraz nabierają tempa. Teraz kiedy dziecko potrafi już chodzić zaczyna chłonąć otaczający go świat i coraz lepiej go poznawać. Bardziej też rozwija świadomość własnego ciała i umiejętność panowania nad potrzebami fizjologicznymi.

Patrząc na pierwszy rok życia dziecka zdajemy sobie sprawę, jak ważne i trudne rzeczy dokonały się w tak krótkim czasie, a jednocześnie jak wiele pracy jest jeszcze przed naszym maluchem, ponieważ „człowiek uczy się przez całe życie”.

Konsultacja:

Mgr Iwona Marcinkowska – fizjoterapeuta, Terapeuta metody NDT-Bobath Basic, NDT-Bobath Baby, PNF, Kinesjotapingu, masażu Shantala, Ruchu rozwijającego Weroniki Scherborne, hipoteriapii, Wrocław

Źródła:

1. 1. „Znaczenie właściwej pielęgnacji noworodka i niemowlęcia w aspekcie prawidłowego rozwoju psychomotorycznego”, praca dyplomowa, autor Małgorzata Penińska, promotor Monika Przestrzelska.
   2. „Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne”, Mary E. Muscari.
   3. „Położnictwo i ginekologia: podręcznik dla medycznych studiów zawodowych położnych”, Tadeusz Pisarski.
   4. Obrazek wyróżniający: zdjęcie z archiwum prywatnego.

🎧 Jeśli wolisz słuchać niż czytać podcast na ten temat znajdziesz tu.

📌 Podcasty dostępne są również na: Spotify, Google Podcasts i Apple Podcasty.